Essays

ဘကြီး ဦးကန့်လန့် မြို့တက်ရင် မထင်တဲ့ဟာတွေ ပါလာ တတ်သည်။ တောထဲကနေရတဲ့ အသီးအရွက်တော့ မဟုတ်။ သိစရာ၊ မှတ်စရာတွေ ဖြစ်သည်။ ဦးကန့်လန့် က တကယ့် နာမည် အရင်းတော့ မဟုတ်။ နာမည် အရင်း က ချင်း နာမည်ဖြစ်သည်။ ဦးကပ်လန့် ဖြစ်သည်။ စကားပြောရင် ကန့်လန့်ကျတာ များတော့ ဦးကန့်လန့် ဟု ခေါ်ကြရာ နာမည်ရင်းပင် ပျောက်သွားသည်။ ဒီတခေါက် မြို့တက်လာတော့ ကိုယ်လို လူငယ်တွေ တသိုက် သူ့ကို လက်ဖက်ရည်တိုက် ပြီး စကား နှိုက်ခဲ့ ရပြန်ပြီ။ ဦးကန့်လန့် ကတော့ အနှိုက်မခံ ကိုယ့်ဘက်ကို ပြန်လာ နှိုက်လိုက်သည်။ “ဒီရက်ပိုင်း ဘာ သတင်း ထူးလဲဗျ” “ဟ၊…

ကိုဒဲ ။ နဖူးပေါ်က ချွေးစက်တွေကို လက်မောင်းကအကျီစနဲ့သုတ်ရင်း ခုတ်လက်စသစ်ပင်ကို‌မော့ကြည့်မိတော့ မြင့်လိုက်တာဟု ထန်နိုးတွေးမိသည်။ သစ်ပင်ရဲ့ ဟိုထိပ်စွန်းနားမှာ ဟေဇာပန်း (Heisa) လေးတပွင့်ကိုတွေ့တော့ သူရင်ထဲ လွမ်းဆွတ်မှုတို့တိုး၀င်လာသည်။ ဟေဇာမည်သော သူငယ်ချင်းမလေးကို သူလွမ်း‌နေသည်မဟုတ်လား။ ==============={{{{{}}}}}============ စာမတော်ပေမယ့် ကျောင်းတက်ရတာပျော်သော်လည်း မချောင်လည်သောမိသားစုကအကြီးဆုံးသားမို့ ညီ၊ညီမငယ်တွေကိုငှဲ့ကာ ထန်နိး၉တန်းနှစ်တွင်ကျောင်းထွက်သည်။ အဖေနဲ့ တဖက်နိုင်ငံ၊ မီဇိုရမ်ဖက် ၃နှစ်ခန့်အထမ်းထမ်းကူရင်းဈေးရောင်းကူသည်။ ကိုဗစ်မည်သော ကပ်ရောဂါဖြစ်ပွားသောအခါ သားအဖနှစ်ယောက် နယ်စပ်မပိတ်မှီအမြန်ပြန်လာကြသည်။ ရွာရောက်သော်လဲ အဖေကတော့ ရောက်ပြီးမကြာခင်ဆုံးသည်။ ထန်နိုးတို့ကို ရွာထိပ်က ရှုခင်းသာအရပ်ရှိတဲငယ်လေးမှာနေရသည့်ကာလအတွင်းဆုံးခြင်းဖြစ်သည်။ ဆွေမျိုးနဲနဲနှင့် ထန်နိုးကိုယ်တိုင်အဖေ့ကို သဂြိုဟ်ခဲ့ရသည်။ လူတွေကကြောက်ကြတာကိုး ကူးစက်မှာကို.. ==============={{{{{}}}}}============ အဖေမရှိတော့ သူခရီးမထွက်တော့။ ခရီးသွားရတာများလို့ အဖေပင်ပန်းပြီးဆုံးရတာလို့တွေးပြီး သူစိတ်နာသည်။  ထို့အပြင်တောင်ယာက အမေတယောက်ထဲနဲ့ မဖြစ်ဘူးလေ။ တောင်ယာလုပ်၊ ပြောင်းဖူးစိုက်ပါမှ သူတို့စားဖို့…